تو نگو که خیال محاله، رفتنت واسه این دل تنها یه سواله بی جوابه، مثل خوابه، یه عذابه نمیدونی چه تیره و تاره، حال قلبی که از تو و دوری بی قراره بی قراره، نگو دیره که میمیره آخرین نفسامه و بی تو دارم حس میکنم که میمیرم لااقل بذار این دم آخر از چشات هم چی رو بگیرم توی لحظه ی خسته ی دلخوشی که تو بی نفسی منو میکشی کاش بهم دل خستمو پس بدی یا به قلب یخی تو نفس بدی همه باور و ترسم از اینه که بیاد روبروم و بشینه غم و درد چشامو ببینه، بگه حال و روالش همینه گاهی میگذرم از همه دنیا، مثل قایقی از دل دریا که یه لحظه چشاتو ببندی، بخندی، بخندی